برگزاری نشست فلسفه برای کودکان کار

 برگزاری نشست فلسفه برای کودکان کار

 

نشست فلسفه برای کودکان کار با حضور جمعی از دانش آموختگان و فرهیختگان دانشکده الهیات، با سخنرانی سرکار خانم پروین شکرانه دانش آموخته گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه الزهرا (س) در تاریخ 1401/05/03 برگزار شد.

 در این نشست ضمن بررسی مفهوم "فلسفه برای کودکان" به این سوال که چرا باید به کودکان فلسفه آموخت پرداخته شد. تعریف "کودکان کار" و تفاوت آن ها با سایر کودکان، ضرورت آموزش فلسفه به کودکان کار، چالش های این آموزش، کارهای انجام شده و نتایج آن از دیگر عناوین مورد بحث در این نشست بود.

 

در ادامه به خلاصه ای از این نشست می پردازیم:

"فلسفه برای کودکان"، عنوانی تازه از متد آموزشی است که متیو لیپمن، فیلسوف آمریکایی پایه گذار آن بوده است."کودک کار" را نمی توان به لحاظ منطقی تعریف کرد اما می توان تعریفی شرح الاسمی از آن ارائه داد. کودکان کار با سایر کودکان به لحاظ فلسفی اشتراکاتی دارند. آن ها نیز مانند هر انسان دیگری با مسائل و چالش های فلسفی روبرو می شوند. دوراهی های اخلاقی، معنای زندگی، یأس فلسفی، ملال، شک در هویت وجودی، جبر و اختیار، مسأله شر و... از مواردی است که این کودکان به فراخور رشد شناختی شان دیر یا زود با آن مواجه می شوند. اما آن چه این کودکان را متفاوت می کند تمایزات آنهاست.

تمایزات کودک کار را با سایر کودکان در سه گروه کلی محیط زندگی، فعالیت آنان، و نگاه اجتماع می توان دسته بندی کرد. وقتی از محیط زندگی این کودکان صحبت می کنیم علاوه بر بستر زیستی آنان، باید به انسان های اطراف آنان، خاصه والدینشان نیز توجه کرد.

چرا باید با کودکان فلسفه آموخت؟ کودکان فیلسوف به دنیا می آیند و نسبت به محیطی که در زیست شان تجربه می کنند می توانند کودک فیلسوف شوند و یا حتی حداقل رشد فکری و ذهنی را نداشته باشند. کودک از آغازین لحظات کودکی اش شروع به کشف دنیای پیرامون خود از درون به بیرون می کند.  

چالش هایی که در این روند با آن مواجه می شویم، گاه بسیار پیچیده و گاه زمان بر برای حل است. آموزش ندیدن این کودکان از کودکی سبب شده است تا آنان حداقل مفاهیم پایه را ندانند و مربی لازم باشد حتی از زیر صفر برای آن ها آغاز کند. چارچوب های غلط ذهنی، دیگر چالشی است که مربی با آن مواجه بوده است. مسأله بعدی دغدغه کودکان کار است که همان طور که پیشتر عنوان شد؛ به کودک اجازه نمی دهد تا روی آموزش دیدن متمرکز شود.  دو چالش جابجایی کودکان و محدودیت زمانی نیز، همواره از موانع مهم برای آموزش بوده است.